In dit geval moesten we tijdelijk overstappen op de boot om de uitlopers van het Titicana meer over te steken. Na anderhalf uur in de bus moesten we er opeens uit, het leger kwam de bus binnen. Nu is het vaak onduidelijk wat bedoeld wordt. De reis naar La Paz was ook echt een belevenis op zich, dit kwam niet in het minst door de buschauffeur, die menig langzamer reidend voertuig van de weg wilde drukken. Tussendoor hebben we bij een Boliviaanse nog even wat te eten gehaald, 4 verschillende broodjes en een cake. Ze kunnen hier in ieder geval ook erg goede cake maken. Overigens is het brood in Bolivia stukken beter dan in Peru, het is hier minder zoet en lijkt een beetje op stokbrood. Na terug te zijn gekomen in Copacabana hebben we direct onze tickets naar La Paz geboekt.
Uiteraard op deze hoogte wel een beetje fris maar lekker in de zon. De boottocht over het Titicana (of Titikaka) meer was erg ontspannen. Gelukkig waren we nog ruim op tijd om een ticket voor half 4, wat in de praktijk vertrek om 4 uur betekent, te bemachtigen. Omdat we geen standaard tour over het eiland deden moesten we op een gegeven moment stevig doorlopen om op tijd bij de vertrekplaats van de boten aan te komen. Bij de beelden van de Macchu Pichu vallen ze helemaal in het niet. Het uitzicht is erg goed maar de Inca ruines waarover gesproken wordt vallen toch echt tegen. Op dit goede ontbijt zijn we aan de wandeltocht over het eiland begonnen. Na dit heerlijk relaxed te hebben gedaan konden we aanschuiven voor het ontbijt pannekoek met jam en yoghurt met musli, appel en banaan. ´s Avonds het begin van het eiland verkent en een pizza gegeten bij Manco Kapac (zie de lonely planet).ĭe volgende ochtend konden we vanuit onze kamer de zonsopgang prachtig bekijken. We kregen een geweldige kamer met schitterend uitzicht op het meer. Op Isla del Sol aangekomen werden we direct ¨uitgenodigd¨ om overal te komen slapen. Uiteindelijk de keuze gemaakt voor hostel Inti Wayra. Hiervoor krijg je wel een privéboot met stuurman, regelmatig uitvallende motoren en een zigzag op weg naar het eiland. Voor 90 Bolivianos konden we de oversteek maken. In de havan van Yampaputa hebben de verhuurders van deze boten een mooie monopolie positie. De mensen werken vooral op het land, middenin de zon en af en toe runnen ze er nog een winkeltje naast waar je drinken kunt kopen. Het werk gaat voornamelijk nog met de hand, machines hebben we weinig gezien. Het land is in deze tijd van het jaar vooral erg droog, er worden enkel schapen en varkens gehouden. Aan het einde van onze wandeltocht moesten we de oversteek maken naar Isla del Sol. We hebben gewandeld naar Yampatuta, een plaats 25 kilometer van Copacabana. Langs deze route hebben we echt de levensstijl van de Bolivianen op het platteland kunnen zien. Naar dit eiland hebben we de alternatieve route genomen. Een kleiner eiland ernaast staat bekend als het eiland van de maan. Wat vooral opvalt aan Copacabana is de grote kathedraal, deze ziet er echt geweldig uit. Niet te vergelijken met de kerken die wij tot nu toe hebben gezien. Je vraagt je dan echt af of de mensen al hun geld afstaan aan de kerk. Na de ¨tocht van Jezus¨, de kruistocht stond afgebeeld in standbeelden op de berg, te hebben gelopen hebben we de rest van de dag rustig aan gedaan.ĭe volgende dag zijn we vertrokken naar Isla del Sol. Dit eiland heeft voor de Inca´s de mythische betekenis als het eiland van de zon. De mensen zijn hier ook rustiger dan in Cusco, wat wel lekker is. Copacabana is niet erg groot maar wel gezellig. Hierna zijn we het stadje maar eens gaan verkennen. Met de pinpas was dit niet mogelijk, gelukkig kon het bij de bank (uiteraard onder inhouding van een commissie) wel. Na al snel een goed hostel te hebben gevonden zijn we maar eens gaan kijken of we Bolivianos, de munteenheid, konden krijgen. Rond half 9 werden we op het centrale plein afgezet. Na ook hier aan alle formaliteiten te hebben voldaan vertrokken we met een Boliviaans busje naar Copacabana. Peruaanse busjes mogen dit blijkbaar niet.
Na het omslachtig halen van 2 stempels om Peru uit te komen konden we de grens overlopen. Voor alle toeristen was dit in ieder geval onverwacht. Met een klein busje gingen we verder naar de grens van Peru met Bolivia. Onderweg tegen de ochtend werden we rond 6 uur gewekt en moesten we de bus uit. Vanuit Cusco zijn we met een medi-cama (half-slaap) nachtbus naar Copacabana vertrokken. Verder gaan we er niets meer over schrijven. Het zingen van het volkslied in het buitenland was in ieder geval een nieuwe ervaring. In een Nederlands café in La Paz hebben we met vele Nederlanders de finale bekeken. Op dit moment zijn we, waarschijnlijk net als jullie, nog aan het bijkomen van de deceptie van de WK-finale.
0 kommentar(er)
